ادبیات و مبانی نظری سبک های دلبستگی
دسته بندي :
علوم انسانی »
روانشناسی و علوم تربیتی
ادبیات پژوهش و مبانی نظری پیشینه تحقیق و نظریه های سبک های دلبستگی
همراه با پیشینه داخلی و خارجی
همراه با پرسشنامه و روایی و پایایی
کاملا مناسب جهت استفاده در فصل دوم پایان نامه و روش تحقیق و سمینار و ....
یک تیر وسه نشان
درقالب word و قابل ویرایش
به همراه منابع داخلی و خارجی علمی معتبر
سبک دلبستگی
سبک دلبستگی شامل پیوند های عاطفی نخستین
بین کودک و مادر (مراقب) است که در قالب مد های ذهنی درون سازی می شوند و به گستره
ی وسیع روابط بین شخصی کودک در آینده تعمیم
می یابند و الگوی این روابط، یعنی سبک های دلبستگی، در طول زندگی نسبتاً
پایدار می ماند (بالبی، 1980).
سبک های دلبستگی
منظور از سبک های دلبستگی نمره ای بود که
دختران در پرسشنامه 18 سوالی کولینز و رید کسب کردند و بیانگر نوع سبک دلبستگی فرد
بود.
تعریف دلبستگی
دلبستگی عبارت است از پیوند های
عمیقی که با افراد خاصی در زندگی خود برقرار می کنیم، طوری که باعث می شود وقتی با
آن ها تعامل می کنیم احساس شعف و نشاط کرده و به هنگام استرس از این که آن ها را
در کنار خود داریم احساس آرامش کنیم. نوباوگان در پایان سال اول زندگی به افراد
آشنایی که نیازهای جسمانی و تحریکی آن ها را فراهم کرده اند دلبسته می شوند ( برک، 2001،
ترجمه یحیی سید محمدی، 1383). نظریه دلبستگی ریشه در نظریه کردارشناسی دارد. از
پیشروان کردارشناسی لورنس و تینبرگر مشهورترند. بر اساس اصول موضوعه ی کردارشناسی،
هر رفتاری که در موجود زنده وجود دارد دارای ارزش بقایی است. به منظور مطالعه ی
جاندار، باید او را در زندگی طبیعی مطالعه کرد. نقش پذیری مهم ترین الگوی رفتاری
است که در موجودات زنده ی دیگر وجود دارد و مشابه دلبستگی در انسان است (بالبی،
1960).
نظریه دلبستگی در ابتدا توسط جان
بالبی (1979، 1988) روانکاو انگلیسی ابداع شد. وی متأثر از آموزه های کردارشناسی و
روانکاوی سنتی، دلبستگی را به عنوان مهم ترین رفتار قابل مطالعه در کودکان عنوان
کرد. بالبی مشاهده کرد که کودکان به منظور جدا نشدن از والدین یا برقراری مجدد
نزدیکی با آن ها، رفتارهای گوناگونی از خود نشان می دهند (برای مثال گریه کردن،
چسبیدن و بی قراری کردن). در آن زمان متخصصین روانکاوی بر این اعتقاد بودند که
اینگونه رفتارها تظاهرات مکانیزم های دفاعی نابالغی هستند که برای سرکوبی درد
هیجانی به کار گرفته می شوند (بالبی، 1958).
بالبی (1980) متوجه شد این
رفتارها در گونه های مختلف پستانداران نیز دیده می شود. بنابراین به طرح این فرضیه
پرداخت که این رفتارها احتمالاً از لحاظ تکاملی نقش به سزایی را ایفا می کنند.
بالبی معتقد بود که انسان ها همانند بسیاری از موجودات زنده یک سیستم بیولوژیکی
دلبستگی دارد که به محض رویارویی با خطرات داخلی و خارجی فعال می شود.